Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013


10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ


Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας καθιερώθηκε να εορτάζεται την 10η Οκτωβρίου κάθε χρόνο από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας (World Federation for Mental Health). 

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ   
Η σημασία της κατάθλιψης εμφαίνεται από το γεγονός ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) μόνο μια από τις μορφές της, η Μονοπολική Κατάθλιψη  θα είναι το έτος 2030 
η πρώτη παγκοσμίως αιτία αναπηρίας (global burden of disease) - το 2004 ήταν στην τρίτη θέση. Θα προηγείται έτσι της ισχαιμικής καρδιοπάθειας,των τροχαίων ατυχημάτων, των εγκεφαλαγγειακών επεισοδίων και της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας...

Κατά μέσο όρο, 1 στους 20 ανθρώπους ανέφερε ότι πέρασε ένα επεισόδιο κατάθλιψης κατά τον προηγούμενο χρόνο  (World Mental Health Survey conducted in 17 countries). Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν την επίπτωση της κατάθλιψης σε 10% σε ένα χρόνο και σε 17% στη διάρκεια της ζωής. Με άλλα λόγια ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από κατάθλιψη και ένας στους 5 έχει νοσήσει από κατάθλιψη στη διάρκεια της ζωής του (Kessler et al 1994).   Μια από τις κύριες αιτίες της αυτοκτονίας είναι η Κατάθλιψη. Περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι τον χρόνο αυτοκτονούν (3.000 κάθε μέρα). Σε κάθε αυτοκτονία αντιστοιχούν περισσότερες από 20 απόπειρες (ΠΟΥ, 2012)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ   Εξαπλουστεύοντας, για το σκοπό αυτού του σημειώματος, διακρίνουμε βασικά δυο μορφές κατάθλιψης. Την μείζονα κατάθλιψη (μονοπολική η διπολική)  που παλαιότερα τη λέγαμε ενδογενή και την δυσθυμική κατάθλιψη η δυσθυμία, που παλαιότερα τη λέγαμε αντιδραστική η νευρωσική κατάθλιψη.   Οι κύριες διαφορές ανάμεσα στις δυο αυτές μορφές κατάθλιψης είναι ότι η πρώτη είναι περισσότερο βιολογική (επομένως παίζει μεγαλύτερο ρόλο η κληρονομικότητα) έχει μεγαλύτερη επικινδυνότητα για αυτοκτονία, βαθύτερο καταθλιπτικό συναίσθημα, καλύτερη ανταπόκριση στις βιολογικές θεραπείες (αντικαταθλιπτικά φάρμακα) και κυρίως φασική πορεία (δηλαδή χαρακτηρίζεται από φάσεις διαρκείας 5-6 μηνών που όταν υποχωρούν συνήθως δεν αφήνουν κατάλοιπα και ο ασθενής λειτουργεί κανονικά). Το κακό βέβαια είναι ότι οι φάσεις ξαναέρχονται και έτσι πρέπει να εφαρμόζεται προφυλακτική αγωγή (π.χ. με το λίθιο ή άλλα φάρμακα). Η Δυσθυμία είναι μια μορφή ήπιας, χρόνιας κατάθλιψης που μπορεί να μην έχει έντονη συμπτωματολογία όπως η μείζων κατάθλιψη, επειδή όμως συχνά  σχετίζεται με μια ευαίσθητη, παραπαίουσα και ετερομομφική προσωπικότητα δεν ανταποκρίνεται εύκολα στη θεραπεία και ο ασθενής ακόμη και μετά τη θεραπεία εξακολουθεί σε ορισμένο βαθμό να δυσλειτουργεί.
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου